Dromerige ogen

Seconden worden minuten,

minuten worden uren,

Stil vraag ik me af,

Hoelang dit nog mag duren.

Ik vermaak me best,

De tijd die tikt maar door,

Ik ga die tijd vergeten,

Niet da'k me daaraan stoor.

Dromerige ogen,

Want het wordt al laat,

Maar ik blijf lekker zitten,

Tot jij mij verlaten gaat. Ik kan geen afscheid nemen

Niet van jouw verhalen,

Stiekem hoop ik diep van binnen,

Dat wij dit morgen gaan herhalen.

Marin van de Velde